Unutulmanın kıyısında duruyorum; yine, Gözlerin eskisi gibi bakmıyor; işlemiyor yüreğime. Ama bu sefer: ‘’ne olur gitme!’’ Demeyeceğim. Hayatımın, yarısını söküp attığımı bilsem de… mani olmayacağım sana.ı4ewq Bırak git. Yaram sahipsiz kanasın, avuçlarımda. Üzüldüğümü göremeyeceksin, mutlu olamayacaksın bu yüzden, Hataların gelecek aklına, utanacaksın kendinden. Gözlerin, hep gittiğim yollara bakacak. Gelmediğimi görünce, beni yeni bir güne dileyeceksin Yokluğumda her gün ölüp ölüp yeniden dirileceksin. Gözlerinden, yaşlarını silen olmayacak, Ben olmadan gönlün huzur dolmayacak, Söylesene seni şimdi kimler, avutacak? Bedenini derin kederler saracak, Pişmanlıkların yüreğini kor gibi yakacak Ama ben olmayacağım işte İhtimal bile vermiyorum, yetebilecek misin yine, kendine? Ne kadar kalın giyersen giy, üzerine, Ne kadar sarılırsan sarıl yorganlara, geceleri, Üşürsün yatağında, üşütür yalnızlığın. Bıçak kemiğe dayandığında, anlarsın acısını, ayrılığın. Kanın çekilir, donar elbet bir gün, Bilirim ki farkı yoktur bundan ölümün… İsmin bende kalsın, olgunlaşmamış bir gül diye. Düştüm bir bataklığa, sevdim, gönül diye. Pişmanım, bin bir lanetler olsun, seni sevdiğim her güne...